Deleuze’e başvurmadan politik felsefe mümkün müdür? Efe Baştürk’ün "İçkinlik Demokrasisi" üst başlığını verdiği çalışması bu kaçınılmaz soruyu gündeme getirerek tartışmaya açıyor. Deleuze’ün Platon ve Hegel'e karşı duruşunun işlendiği ilk bölümde, "molar-felsefe" ve "diyalektik aklın olumsuzlayıcı işlevi”nin karşısına iki farklı göçebe çizgi çıkarılıyor. İkinci bölümde ise; Althusser, Rancière ve Nancy gibi Deleuze’ün çağdaşı filozoflar üzerinden Deleuze’ün politik felsefesinin etkileşim alanları gözler önüne seriliyor.

​

"Egemenlik, der Deleuze, bir kuvvet ilişkisinin tekrar edilmesinden devşirilir. Fakat burada görmemiz gereken ayrıntı şudur: her egemenlik ilişkisi bir taklide dayanır, çünkü onun kendi bedeni yoktur. Bizim bedenlerimizde, bedenlerimizle ve tüm bedenleri katetmek suretiyle işler. Deleuze’ün tüm dikkati buraya yönelmiştir aslında: dikey düşüncenin yataylıktaki dinamik hareketi."

​

Dünyaya inanmak, asıl mesele bu.

​

 

İÇİNDEKİLER

​

ÖNSÖZ

GİRİŞ: BİR FELSEFENİN MONOGRAFİSİ ÜZERİNE

​

BİRİNCİ BÖLÜM: MOLAR-DÜŞÜNMEYE KARŞI GÖÇEBE ÇİZGİLER

I. Devlet-düşüncenin Kökeni: Platon ve Molar-felsefe
II. Devlet-düşüncede Hegel Momenti: Diyalektik Aklın Olumsuzlayıcı İşlevi
III. Göçebe Çizgiler
Birinci Göçebe Çizgi: Stoik Müdahaleler
İkinci Göçebe Çizgi: Söylev Monografisi

​

İKİNCİ BÖLÜM: GÜNCEL MÜDAHALELER
I. Spinozacı Bir Temel
II. Yüzeyde Biyopolitik Dolaşımlar (Göçebe-Etik)
III. İçkinlik Demokrasisi (Göçebe Var-oluş Olarak Dünyasallaşma)

​

SONUÇ: DELEUZE OLMAKSIZIN POLİTİK FELSEFE MÜMKÜN MÜDÜR?

​

​

​